نظام سلامت ایران درمانمحور است و فعالیتهای بهداشتی جداگانه و بدون ارتباط با نظام درمان صورت میگیرد. در همهگیری کرونا اقدام جزیرهای بهداشت و درمان بهصورت جدا از هم کارایی نظام سلامت را کاهش داد.
بیماری کرونا سبب افزایش تمایل دولت ها به اتخاذ روندهای ملی گرایانه شده است. در این بین لفول قدرت آمریکا و تقویت موقعیت چین در مدیریت این اپیدمی جهانی به روند گذر قدرت در سطح جهانی چشم انداز خاصی را بخشیده است.
یادداشت دبیر محترم مجمع تشخیص مصلحت نظام در رابطه با ویروس کووید19
کرونا تنها کاتالیزوری بود که یک دمل چرکین در اقتصاد جهانی را باز کرد اما این به معنای آن نبود که این اتفاقات برای ما اتفاقاتی ناخوشایند هستند، در واقع کرونا یک بحران مرکب برای ایران را آغاز کرد که در بازی استراتژیک آن اتفاقا منفعت¬های خوبی به سمت ایران سرازیر شد، اما آنچه مهم است این است که در عرصه اقتصاد سیاسی جهانی مختصات بن¬بست گونه جدیدی ایجاد شده است که همه چیز را مهیای یک اتفاق بزرگ خواهد کرد.
با گذشت مدت زمان کوتاهی از فراگیری کرونا، تقریبا هیچ ساحتی از حیات بشر از تاثیر این بیماری در امان نمانده است. پاندمیک شدن این ویروس ضمن در نوردیدن عرصه های عینی و زیستی، پرسش های مهمی را در حوزه های فکر و اندیشه نیز برانگیخته است. فضای بحرانی عصر حاضر، گرچه بی سابقه نیست، اما برای جوامع مدرن و به خصوص نسل جوان، کم سابقه است.
نئولیبرالیسم به عنوان گفتمان مسلط بر نظام جهانی سرمایهداری، در سالهای اخیر
لیبرالیسم نو بنا داشت با ایجاد توازن میان حریم خصوصی با عمومی و رهایی از اقتدار بیرونی با مشارکت فعال سیاسی، بشر را به حداکثر رفاه برساند اما با به حاشیه راندن مفهوم عدالت اجتماعی به نفع اقلیتی که غارتگر منافع اکثریت هستند،...