کنفرانس اقلیمی پاریس و تأثیر آن بر همکاریهای سیاسی بینالمللی
کنفرانس اقلیمی پاریس با شیوهای متفاوت از دیگر کنفرانسها، برگزار گردید. تفاوت این کنفرانس در نوع تعیین تعهدات کشورها بود. در این کنفرانس کشورها بهصورت خوداظهاری، سهم خود در کاهش انتشار گازهای گلخانهای را تعیین کردند؛ درحالیکه در کنفرانسهای پیشین، این سهمیه با روشی بالا به پایین تعیین میشد و شمول کافی نداشت. اعضا نیز نمیتوانستند از عهدهی تعهدات برآیند. اما در کنفرانس پاریس روش پایین به بالا بکار گرفته شد، که کشورها براساسِ توانمندیهایشان و شرایطی که در آن به سر میبردند، تعهداتی را پذیرفتند که دور از دسترسشان نیست و قابلاجرا است. سؤال این پژوهش آن است که، کنفرانس اقلیمی پاریس چه تأثیری بر همکاریهای بینالمللی خواهد داشت؟ فرضیهی این پژوهش بدینگونه است که نتایج این کنفرانس نقطهی عطفی در همکاریهای بینالمللی خواهد بود و میتواند بهصورت الگویی برای حل سایر مسائل بینالمللی در نظر گرفته شود.