تامین منافع ملی در فضای تهدیدزا، پرچالش و فرصت‌خیز در عرصه بین المللی، مستلزم کنشگری فعالانه ایران در سه سطح ملی، منطقه‌ای و بین المللی می‌باشد. در این راستا، گروه روابط بین‌الملل به مدیریت دکتر رحیم بایزیدی تلاش دارد، از یک طرف فعالیت‌ها و همکاری‌های علمی را در سطح ملی، منطقه‌ای و بین المللی افزایش داده و از طرفی دیگر نیز با کاربست روش‌های نوین پژوهشی همچون آینده پژوهی (سناریونویسی، روندپژوهی)، داده بنیاد (گراندد تئوری)، مقایسه‌ای و توصیفی-تحلیلی؛ نیاز‌های جامعه علمی و نهاد‌های حاکمیتی و تصمیم ساز را در امر خطیر سیاستگذاری راهبردی در عرصه روابط بین الملل تامین نماید.

تحقیقات راهبردی در حوزه اجتماعی و فرهنگی به همان میزان که محتاج تحلیل‌های عمیق جامعه شناسی و فرهنگی است، به دانش سیاست گذاری اجتماعی و فرهنگی هم نیاز دارد. جنبه پدیدارشناسی اجتماعی و قوه تبیین و تحلیل در این عرصه عموماً پررن گتر ازجنبه راهبرد نگاری و سیاست گذاری است و تجربیات موفقیت آمیز یا شکست خورده در حوزه سیاست گذاری اجتماعی کمتر بررسی می‌شوند؛ به همین دلیل «فناوری‌های نرم» به معنای فناوری‌های هدایت و کنترل اجتماعی برای ساماندهی، پیشبرد و تعالی جامعه توسعه چندانی نیافته اند. این فناوری‌ها جریان‌های قدرتمند اجتماعی را از مسیر انسجام و همدلی اجتماعی و به کارگیری ظرفیت‌های پراکنده در راستای اهداف حاکمیت خلق می‌کنند.

تبیین «اقتصاد اسلامی» و معادل یا تعبیر امروزی آن یعنی «اقتصاد مقاومتی و ترسیم چش مانداز پیشرفت همه جانبه ایران اسلامی» نیازمند فعالیت عمیق پژوهشی و درک شرایط حاضر است. بر این اساس «گروه اقتصادی و امور زیربنایی پژوهشکده تحقیقات راهبردی دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام» با درک این وضعیت، ضمن راه اندازی کمیته‌های تخصصی در حوزه پول و بانک، صنعت، کشاورزی، مسکن، انرژی، تجارت خارجی و رفاه عمومی سعی دارد، پس از شناخت دقیق پدید ههای نوظهور در این عرصه ها، ساختار‌های اقتصادی کشور را از منظر مبانی اقتصادی اسلام و اقتصاد مقاومتی بازطراحی کند.

سیاست خارجی دریچه‌ای است که بازیگران دولتی از مجرای آن به نظام بین الملل می‌نگرند. نگاه نخبگان تصمیم ساز سیاست خارجی، بر تأمین منافع و دفع تهدیدات ملی متمرکز است. نگاه مبتنی بر منافع ملی از دوره تشکیل دولت-ملت، از «عصر وستفالیا» به بعد چراغ راهنمای سیاست خارجی دولت‌ها بوده است. سیاست خارجی در محیط بین المللی معنا و کارکرد ضروری خود را به دست آورده و از تحولات مفهومی و عملی متنوعی برخوردار شده است. قرار گرفتن دولت‌ها در مراتب مختلف قدرت جهانی، توانایی کنش ورزی و تأثیرگذاری متنوعی را در محیط در حال تحول، پیش روی آن‌ها قرار داده است.