
امکانسنجی همگرایی اقتصادی در منطقهی خلیجفارس در آینده پیشرو و الزامات تحقق آن (ارائه مدل همگرایی شبکهای بهجای مدل سلسلهمراتبی)
تمرکز این پژوهش بر امکانسنجی همگرایی اقتصادی در منطقهی خلیجفارس (شامل ایران، عربستان سعودي، عراق، قطر، امارات متحده عربی، عمان، کویت و بحرین) و الزامات دستیابی به آن است. در این پژوهش همگرایی اقتصادی بهعنوان فرایندی مدنظر است که، هدف آن دستیابی به صلح، امنیت و توسعهی پایدار در منطقه است. برایناساس، سؤالی که در این پژوهش مطرح میشود آناستکه باهدف دستیابی به صلح، امنیت و توسعهی پایدار، کشورهای حوزهی خلیجفارس چگونه میتوانند به همگرایی اقتصادی در منطقه دست یابند؟ در پاسخ این سؤال، فرضیه پژوهش ایناستکه؛ کشورهای منطقهی خلیجفارس در راستای دستیابی به صلح، امنیت و توسعهی پایدار، ضمن تکیهبر ترکیبی از ظرفیتهای گوناگون اقتصادی، سیاسی، امنیتی و دینی- فرهنگی و غلبه بر عوامل واگرایانِ، باید الزاماتِ رفتاری رسیدن به همگرایی اقتصادی را در تصمیمگیریهای کلانِ ملّی و همچنین رویکردِ سیاست خارجی خود، در پیش بگیرند. روش تحقیق این پژوهش برحسب نیاز، ترکیبی از روشِ کیفی مبتنی بر اسناد کتابخانهای و روش کمی و آماری است. درنهایت این پژوهش مدل جامع شبکهای برای دستیابی به صلح، امنیت و توسعهی پایدار، از طریق همگرایی اقتصادی در خلیجفارس ارائه میدهد؛ که در آن ضمن ردِ نگاه سلسلهمراتبی در اولویتبندی شاخصها، بهرهبرداری همزمان از مؤلفههای مختلف اقتصادی، سیاسی، امنیتی و دینی-فرهنگی در دستیابی به همگرایی اقتصادی را پیشنهاد میکند.


تحول در اولویتهای راهبردی سیاست خارجی ایران برای دستیابی به توسعه در دهه جدید

بررسی محدودیت ماهیانه بانک مرکزی بر روی ترازنامه بانکهای کشور

بایستهها و ضرورتهای تحقق دولت تنظیمگر

جذب سرمایه خارجی جهت توسعه صنعت نیمه هادی در کشور

تبیین پنجاه سال روابط دیپلماتیک ایران و چین

ابزار مذاکره در دکترین سیاسی و امنیتی آمریکا

بازاندیشی در مفهوم بازدارندگی در عصر تکثر منابع تهدید و نظریه بینالمللی شدن بازدارندگی


تجارت منطقهای و بهره گیری از ظرفیتهای شبکه حمل و نقل
