![](/files/fa/news/1399/1/31/2471_496.jpg)
واکاوی نقش انواع چارچوبها در فرایند نظریهپردازی یکی از نیازهای اساسی حوزهی پژوهش در این زمینه است. این مقاله ضمن قائل شدن تمایز میان چارچوب راهنمای پژوهش و چارچوب نظریهپردازی، تمرکز اصلی خود را در بررسی کاربرد انواع چارچوبها در دیدگاههای مختلف نظریهپردازی قرار داده است. بدین منظور به مطالعهی دو بُعد «چگونگی» که مرتبط با مبانی فلسفی در فرایند نظریهپردازی است و بُعد «چهزمانی» که به استراتژیهای (منطقهای) پژوهشی و سنت مفهوسازی در این فرایند ارتباط دارد، پرداخته است. روش پژوهش «فراترکیب مبتنی بر چارچوب با بهترین تناسب» انتخاب شد. نتایج بهدستآمده عبارتاند از شناسایی چهار حالت کلی در رابطه با بهکارگیری چارچوبها که دربرگیرنده شش دیدگاه نظریهپردازی بوده، بهطوریکه نحوه بهرهگیری آنها به اقتضای بعد «چگونگی» و «چهزمانی» متفاوت است. نوآوری این مقاله معرفی دیدگاههایی در فرایند نظریهپردازی براساس حالت «تعامل نظریه و پژوهش» و کابرد چارچوب در آنها میباشد که در مقاله بهطور مشروح بیان شده است.
برای مطالعه و دریافت اصل مقاله، به تارنمای فصلنامه راهبرد ۹۲ به نشانی زیر مراجعه فرمایید:
http://rahbord.csr.ir
علی مبینی دهکردی، نیلوفر نوبری، حمید پاداش و مرتضی اکبری