«نرخ تنزيل اجتماعي» يکي از متغيرهاي کلان است که اثر تعيينکنندهاي بر بسياري از متغيرهاي کلان از قبيل رشد و پايداري آن و همچنين متغيرهاي اخلاقي از قبيل عدالت بيننسلي دارد. از اینرو یکی از مهمترین پارامترهای سیاستگذاری کلان اقتصادی به خصوص در مقیاس بیننسلی این نرخ است. مسألهاي که در اين مقاله به آن پرداخته شده است، تحليل تأثير نرخ تنزيل اجتماعي بر «پايداري» و «عدالت بيننسلي» است تا از این رهگذر بتوان نرخ بهینه تنزیل اجتماعی را تعیین نمود. طرح مسأله «پايداري» ناظر به اين دغدغه جهاني است که تشديد بحرانهاي زيست محيطي ميتواند جريان فعلي رشد اقتصادي را در بلندمدت معکوس نمايد و رفاه و بهزيستي نسلهاي آتي را به مخاطره افکند. در این مقاله نشان داده شده که تحقق «معيار پايداري» مستلزم اين است که براي جلوگيري از افول مسير مصرف بهينه، نرخ تنزيل اجتماعي صفر باشد. همچنين بر طبق رويکرد اخلاقي، «عدالت بيننسلي» مستلزم برخورد يکسان با نسلهاي فعلي و آتي است و از نظر اخلاقی صحيح نيست براي نسلهاي آتي اهميت کمتري قائل شويم و منابعي که حق آنها است را اکنون به نفع خويش مصادره نموده و مصرف کنيم. با اتخاذ این اين رويکرد اخلاقي در این مقاله، «نرخ تنزيل اجتماعي صفردرصد» تجويز شده که موجب سرمايهگذاري بيشتري شده و به رفاه آيندگان اهميت یکسانی ميدهد.
برای مطالعه و دریافت اصل مقاله، به تارنمای فصلنامه راهبرد اقتصادی به نشانی زیر مراجعه فرمایید:
سیدعقیل حسینی