تاثیر رسانه های الکتریکی بر رسانه های سنتی ایران

از زمانی که اینترنت به وجود آمده نوع تازه‌ای از ژورنالیسم نیز متولد شده که در عمومی ترین تعاریف و مفاهیم ارتباطات به آن سایبر ژورنالیسم می‌گویند. الفبای روزنامه‌نگاری سایبر، گزارشگری به کمک کامپیوتر و اینترنت است. درواقع روزنامه‌نگاری سایبر ترکیبی از چندین نوع کار رسانه‌ای است، پس دست اندرکاران روزنامه‌نگاری سایبر باید روزنامه‌نگاری را با دانش فنی و مهارت‌های الکترونیک ادغام کنند.

روزنامه‌نگاری سایبر یک شکل جدید و کانال تازه برای تولید، بسته‌بندی و توزیع اطلاعات از سوی سازمان‌های خبری است. روزنامه‌نگاری سایبر محیطی است که در آن ساختن انواع خبرها امکان پذیر است، در این محیط انواع رسانه‌ها با یکدیگر ترکیب شده و باعث تعامل استفاده کنندگان از محتوا می‌شوند و این امر به تسهیل توزیع و پس فرست می‌انجامد.

در روزنامه‌نگاری سایبر همه ابزارها و وسایل و حتی مکان‌ها باید به نحوی از انحا قابل تغییر و جابه‌جایی باشند و بتوانند شکل‌های گوناگونی به خود بگیرند. این امر از ویژگی‌ سازمان‌های داینامیک امروزی محسوب می‌شود.

پروفسور مایندی مک آدامز استاد ژورنالیسم در دانشکده ارتباطات و روزنامه‌نگاری دانشگاه فلوریدای آمریکا معتقد است: «من شخصاً از عبارت روزنامه‌نگاری سایبر استفاده نمی‌کنم، از دیدگاه من روزنامه‌نگاری سایبر، همان آنلاین ژورنالیسم است، اما با این همه معتقدم اگر صرفاً محتوای رسانه‌هایی چون تلویزیون، روزنامه و غیره را بر روی محیط وب بیاوریم، نمی‌توانیم بگوئیم حالا صاحب آنلاین ژورنالیسم هستیم؛ چراکه این حالت چیزی جز همان ژورنالیسم روزنامه ای و یا ژورنالیسم تلویزیونی که فقط بر روی وب قرار گرفته نیست، بنا بر این باید به یاد داشته باشیم که آنلاین ژورنالیسم همیشه باید با ویژگی‌های رسانه‌های آنلاین نوشته، گزارش و تولید شود. روزنامه‌نگار آنلاین پیوسته به دنبال عکس بیشتر، صدای بیشتر و شیوه‌های روایت بصری‌تر رویدادها است و همیشه به یک مخاطب بسیارگرفتار و در عجله فکر می‌کند. روزنامه‌نگار آنلاین پیوسته به اصل مطلب می‌اندیشد و از طولانی نویسی پرهیز می‌کند».