تاثیر حاشیه‌نشینی در وقوع جرم

احساس ناامنی، تنها به دلیل جرائم خشونت‌آمیز نیست، بلکه نابهنجاری‌ها و رفتارهای اخلال‌گرانه‌ای چون اعتیاد، ولگردی، تکدی‌گری و سرقت، گذشته از اینکه عامل اصلی ترس و احساس ناامنی عمومی‌ هستند، به نوبه خود زمینه رواج گسترده جرائم را نیز فراهم می‌آورند. همچنان که در صورت عدم تعمیر پنجره شکسته شده، به زودی کل ساختمان منهدم خواهد شد، برای پیشگیری از انهدام اجتماع نیز باید به محض شکسته شدن اولین هنجار، فوراً با هنجارشکن برخورد شود. موضوع حاشیه‌نشینی یکی از معضلات شهری است که به لحاظ بستر قرار گرفتن برای ارتکاب جرائم، مورد توجه کارشناسان حقوقی، قضایی و جرم‌شناسان بوده است. اینکه جرائم در مناطق حاشیه‌ای بسیار بیشتر از سایر مناطق اتفاق می‌افتد، مورد پذیرش همه است و آمارهای اخذ شده از پرونده‌های مطروحه در دادگستری نیز حکایت از این واقعیت دارند.

هدف این مقاله، نشان دادن تأثیر حاشیه‌نشینی بر وقوع جرم است و ما می‌خواهیم اعلام کنیم که درصد بالایی از پرونده‌های قضایی از همین مناطق حاشیه‌نشین تشکیل شده است. بنابراین مبارزه با شکل‌گیری مناطق حاشیه‌ای جدید و ساماندهی مناطق حاشیه‌ای موجود، بسیار ضروری و حائز اهمیت است و مبارزه و ساماندهی با این هنجارشکنی میسر نمی‌شود، مگر با همکاری کلیه دستگاه‌های مسئول. لذا اگر چنین استراتژی واحد و مشترکی از ناحیه مسئولان صورت پذیرد، شاهد کاهش چشم گیر جرائم نیز خواهیم بود. در این مقاله، نخست تصویر و چهره‌ای از حاشیه‌نشینی و علل شکل‌گیری آن را ترسیم می‌کنیم، سپس جرائمی که در این مناطق معمولاً اتفاق می‌افتند و نیز نقش دستگاه‌های عمومی و دولتی در شکل‌گیری حاشیه و وقوع جرائم و در انتها توصیه‌هایی جهت پیشگیری از وقوع جرم در این مناطق ارائه خواهیم کرد.