چکیدهمنابع هیدروکربوری خدادادی به مثابه چاقوی دو لبهای
است که میتواند به عنوان اهرم فشار از سوی کشور تحریمکننده و تحریمشونده
نگریسته شود این امر در مورد کشوری با پتانسیل بالای هیدروکربنی نظیر
ایران، نمود بیشتری پیدا میکند. وابستگی ایران به درآمدهای ارزی حاصل از
صادرات نفت و همچنین وابستگی تکنولوژیکی کشور به فناوریهای نوین شرکتهای
بینالمللی خارجی در اکتشاف، توسعه و تولید میادین کشور باعث گردیده تا
تحریمها بخش نفت و گاز کشور را به عنوان نقطه آسیبپذیر اقتصاد ایران
نشانه رود.
اثرگذاری میانمدت و بلندمدت تحریمها فشار بر سرمایهگذاری
خارجی و خروج اجباری شرکتهای بینالمللی و افت تولید نفت به تبع آن را
شامل میشود. محدودیتهای شدید مالی و ممانعت از واردات نفت از ایران سبب
گردیده تا فشار بر درآمدهای نفتی ایران به عنوان اثر کوتاهمدت تحریمها
بویژه در ماههای اخیر که با ممانعت صدور پوشش بیمهای تانکرهای حامل نفت
ایران همراه گردیده محسوستر گردد. این مقاله به بررسی تحریمهای
بینالمللی بر بخش انرژی و اثرات آن بر سرمایهگذاری و حضور شرکتهای
بینالمللی میپردازد. همچنین برآوردی از هزینههای کوتاهمدت ناشی از افت
تولید حاصل از تحریمهای خرید نفت انجام میشود. همچنین نتایج بیانگر آن
است که تحریمها در دستیابی به هدف نهایی ایالات متحده یعنی تغییر رفتار
سیاسی ایران، به دلیل پایگاه اجتماعی وسیع نظام در ایران، حجم بزرگ اقتصاد
ایران و کمرنگ بودن اثر تحریم به عنوان یک ابزار فشار در قرن بیست و یک
موفق نبوده است.
دریافت فایل ضمیمه :