استراتژی امریکا در شرق آسیا: تغییر و تداوم

برای دسترسی به فایل این مطلب اینجا را کلیک کنید.

پیوند " پیش­‌بینی‌ناپذیری" با سیاست­‌های آمریکای جدید و تلاش این کشور برای تولید " تلی از تصاویر شکسته " یکی از واقعیت­‌های امروزین سیاست بین‌الملل است و در همین راستا نیز آمریکا تلاش دارد تا به تولید و بازتولید تصاویر مقوم این پیش­‌بینی­‌ناپذیری به طرق مختلف بپردازد. این مهم را می­‌توان در جدیدترین اقدام این کشور یعنی حمله موشکی به سوریه و اعزام ناو هواپیمابر وینسون به شبه­‌جزیره کره مشاهده کرد. در حقیقت، چنین پیش­‌بینی­‌ناپذیری یکی از مهم­ترین نیازمندی­‌های راهبردی آمریکا در دوران انتقال در نظم و قدرت در سیاست بین­‌الملل است و می­‌تواند دو تاثیر استراتژیک نیز در این زمینه در پی داشته باشد. اولین تاثیر این مسئله می­‌تواند به باز تنظیم رابطه این کشور با سایر قطب‌های قدرت در عرصه سیاست بین‌الملل مربوط شده و سرعت ساخت فضاهای ژئوپلتیکی جدید توسط قدرت­‌های نوظهوری مانند چین و قدرت­های نرمالی مانند روسیه را تا حدود زیادی کند نماید. دومین اثر این پیش‌بینی‌ناپذیری نیز می­‌تواند به نوع ادراک متحدین سنتی آمریکا از حمایت یا عدم حمایت کامل این کشور از این بازیگران در محیط سیال بین­‌المللی باشد. در هر حال باید گفت که چنین رفتاری از سوی آمریکا باعث آن شده است تا رویکردهای مختلفی در ارتباط با آینده جهت حرکت و استراتژی آمریکا در مناطق مختلف و اساسا اینکه آیا امریکا در دوران ترامپ از یک استراتژی منسجم برای کنش برخوردار است یا خیر در محافل علمی و تحلیلی مختلف ایجاد و تقویت شود.