جمهوری اسلامی ایران و تامین کالای امنیت در غرب آسیا: الزامات و محدودیت‌ها

مقدمه
ایفای نقش‌های منطقه‌ای توسط بازیگران دولتی تابع عوامل مختلفی مانند ایدئولوژی جهت دهنده به سیاست خارجی، ماموریت‌های محول شده به بازیگران منطقه‌ای توسط قدرت‌های جهانی و سطح قدرت ملی است. ایدئولوژی‌های رهایی بخش و ناجی با تعریف منطقه در قالب نظم هنجاری فراگیر به دنبال زدودن مناسبات و پیوند‌های نامطلوب گذشته هستند. حمایت از واحد‌های دولتی و غیردولتی رهایی بخش از جمله راهبرد‌هایی است که در قالب پیگیری این نوع از نقش آفرینی دنبال می‌شود. نقش افرینی در چارچوب ماموریت‌های محول شده نوع دیگری از نقش آفرینی است که در قالب بازیگری نیابتی و عامل نفوذ تعریف می‌شود. تامین امنیت بخش‌هایی از مناطق در قبال دستیابی به برخی امتیازات مادی و اعتباری مانند آنچه به عنوان نقش ژاندارمی منطقه توسط پهلوی دوم در منطقه خلیج فارس تعریف شد که به نیابت از آمریکا در قالب آموزه دو ستونی به انجام رسید در این قالب قرار می‌گیرد. در نوع آخر از ایفای نقش منطقه‌ای که با رویکردی محافظه کارانه انجام می‌شود، بازیگر منطقه‌ای با توجه به سطح توانمندی‌های مادی و امکانات ملی خود به تعریف نقش منطقه‌ای جهت تقویت مبانی قدرت ملی می‌پردازد.
ادامه مطلب در بش یادداشت های علمی