تحقیقات راهبردی در حوزه اجتماعی و فرهنگی به همان میزان که محتاج تحلیل‌های عمیق جامعه شناسی و فرهنگی است، به دانش سیاست گذاری اجتماعی و فرهنگی هم نیاز دارد. جنبه پدیدارشناسی اجتماعی و قوه تبیین و تحلیل در این عرصه عموماً پررن گتر ازجنبه راهبرد نگاری و سیاست گذاری است و تجربیات موفقیت آمیز یا شکست خورده در حوزه سیاست گذاری اجتماعی کمتر بررسی می‌شوند؛ به همین دلیل «فناوری‌های نرم» به معنای فناوری‌های هدایت و کنترل اجتماعی برای ساماندهی، پیشبرد و تعالی جامعه توسعه چندانی نیافته اند. این فناوری‌ها جریان‌های قدرتمند اجتماعی را از مسیر انسجام و همدلی اجتماعی و به کارگیری ظرفیت‌های پراکنده در راستای اهداف حاکمیت خلق می‌کنند.