گزارش
راهبرد تقابل محدود مستقیم و اراده مبتنی بر تلافی در رقابتهای امنیتی فرسایشی سیاست های کاهش مصرف انرژی در بخش خانوارهای شهری حکمروایی شهری و جهت گیری های سیاستی ارتقا بی سابقه (۱۴۹ درصدی) ضریب تاثیر فصلنامه روابط خارجی، کسب رتبه سوم و درجه Q۱ در پایگاه استنادی علوم جهان اسلام (ISC) تلاطم امنیت جهانی و سیاست راهبردی چین در قبال بحران اکراین آثار سیاستهای کلی نظام در مدیریت پیشگیرانه بحران ها؛ با نگاهی به بحران سیل اسفندماه 1402 در سیستان و بلوچستان راهبردهای بزرگ بین المللی ، آسیایی - پاسفیک و رویکرد اندونزی نشست سوم: قلعه سیاه ملاحظات دفاعی آمایش سرزمینی در مرزهای آبی جمهوری اسلامی ایران نشست تخصصی توسعه دریا محور موازنه درد و سنجش حساسیت های اراده راهبردی رقیب؛ جستاری پیرامون سخت افزارگرایی محدود برگزاری اولین نشست "هم اندیشی مجمع تشخیص مصلحت نظام با اندیشکده های کشور" مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی برگزار مینماید دانشگاه صنعتی مالک اشتر برگزار مینماید دانشگاه گیلان و دانشگاه مازندران برگزار میکنند دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات با همکاری پژوهشکده تحقیقات راهبردی مجمع تشخیص مصلحت نظام برگزار میکند همایش بینالمللی مطالعات منطقهای؛ سیاست آسیایی و همسایگی جمهوری اسلامی ایران سیاستهای توسعه دریامحور هم راستا با شعارهای اقتصادی سه دهه اخیر در جمهوری اسلامی
۱۳ ارديبهشت ۱۳۹۹ | ۱۰:۱۸
مروری بر مقاله
«رقابت چابهار و گوادر: از تصور تا واقعیت»
از زمان امضای موافقتنامه سهجانبه میان کشورهای ایران، افغانستان و هند برای «توسعه همکاری بر محور بندر چابهار»، این مفروض که توسعه این بندر در تقابل با بندر گوادر قرار دارد، بهطور گستردهای مطرح شده است. بر این اساس مقاله حاضر، در تلاش بوده است با بهرهگیری از نظریه منطقهگرایی، طرحهای همگرایانه با محوریت چابهار و گوادر را در قالب روند همگرایی آسیایی بررسی کند. پرسشهای اساسی پژوهش حاضر این بوده است که «با توجه به نظریه منطقهگرایی جدید، دولتهای میزبان چه جایگاهی را در روند توسعه همگرایی دو بندر چابهار و گوادر دارند و چه اهدافی را دنبال میکنند و الگوی حاکم بر روابط ایران و پاکستان، چه اثراتی بر روند همکاریهای آیندهمحور این دو بندر بر جای خواهد گذاشت؟»
فرضیة این مقاله در پاسخ به پرسشهای مطرح این بوده است که بر طبق تحلیلهای رایج درباره بندرهای چابهار و گوادر، دو کشور چین و هند تنها متغیر مستقل و اثرگذار بوده و به نقش کشورهای میزبان همچون ایران و پاکستان کمتر توجه شده است؛ این در حالی است که رقابت یا همکاری این دو بندر تا حد زیادی از کمیت و کیفیت رابطه بین ایران و پاکستان متأثر بوده است. با وارد کردن رابطه ایران و پاکستان و کاوش در ارتباط بنادر چابهار و گوادر، نتایج متفاوتی حاصل شد که برخلاف تحلیلهای رایج، وجود ظرفیت همکاری بین این بندرها را نشان داده است. روش پژوهش این مقاله، کیفی و با تأکید بر مطالعات اسنادی بوده است.
برای مطالعه و دریافت اصل مقاله، به تارنمای فصلنامه روابط خارجی به نشانی زیر مراجعه فرمایید:
ارسال نظرات