«ابعاد حقوقی انتقال فناوری هسته‌ای برای مقاصد صلح‌آمیز در حقوق بین‌الملل»

فناوری هسته‌ای، در کنار کاربردهای نظامی و بازدارنده خود، دارای قابلیت استفاده صلح‌آمیز است و این امکان در سال‌های متمادی، کانون توجه بسیاری از حقوق‌دانان بوده است. با رو‌به‌پایان بودن انرژی‌های فسیلی، بسیاری از کشورها در پی انرژی‌های جایگزین برای آن هستند که انرژی هسته‌ای یکی از جایگزین‌های مطرح در این زمینه است. افزایش تقاضا برای استفاده از انرژی هسته‌ای و احتمال گسترش سلاح‌های هسته‌ای، نوعی تناقض را برای انتقال فناوری هسته‌ای به کشورهای درحال‌توسعه به‌وجود آورده و موجب طرح بحث‌های مختلفی در حقوق بین‌الملل شده است. مقاله پیش رو می‌کوشد با طرح این مسئله که انتقال فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای در حقوق بین‌الملل براساس کدام مبانی حقوقی اتفاق می‌افتد، به بررسی مقررات ان‌پی‌تی و مقررات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در زمینۀ انتقال فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای بپردازد. افزون‌براین، در این مقاله، انتقال فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای از منظر حق توسعه نیز بررسی شده است. این مقاله، جایگاه انتقال فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای را در حقوق بین‌الملل نشان می‌دهد و نیز برمبنای مباحث مطرح‌شده در حوزۀ حقوق بین‌الملل توسعه، استدلال‌های حقوقی انتقال فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای را تبیین، و پیشنهاد می‌کند که با پیگیری حرکت متوقف‌شدۀ پیش‌نویس راهنمای بین‌الملل انتقال فناوری، یک سند بین‌المللی الزام‌آور در زمینۀ انتقال فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای به‌دست آید.