روند، محتوا، مناظرات و آثار اجلاس سران ناتو در بروکسل (می ٢٠١٧ / ٥ خرداد ١٣٩٦)

اولین اجلاس سران ناتو بعد از انتخاب ترامپ در (٤ خرداد ١٣٩٦) (٢٥ ماه می) در بروکسل برگزار گردید. اجلاس فوق از این جهت در حوزه منافع ملی ایران حایز اهمیت است که در روند سیاستگذاری آمریکا در ارتباط با تعامل حداکثری و یا تعامل مشارکت گرای آمریکا در این ائتلاف نظامی با روی کار آمدن دولت ترامپ مباحث کارشناسی زیادی در طول یک سال گذشته مطرح گردیده است. اگر چه ترامپ در کارزار انتخاباتی اش درصدد "منسوخ" قلمداد کردن وجهه و تصویر ناتو در سطح بین المللی بود ولی در صحنه عمل و اقدام، و از طریق مشارکت در اجلاس مهمی همانند اجلاس بروکسل ناتو اثبات کرد که به تعهدات آمریکا نسبت به این ائتلاف در تحلیل نهایی پایبند باقی می ماند. اگرچه ترامپ در اجلاس سران ناتو در برکسل به "دکترین امنیت دسته جمعی" (ماده ٥ پیمان واشنگتن) صراحتا تاکید رسمی و جدی ننمود ولی شواهد حکایت از آن دارد که بعد از اجلاس  ناتو در بروکسل در سال ٢٠١٧؛ مهمترین چالش پیش روی ناتو در صحنه بین المللی تقابل روسیه- ناتو و موضوع اوکراین و سامانه دفاع موشکی اروپا، محور ناتو و نه میزان و کیفیت مشارکت آتی آمریکا در صحنه تحولات ناتو باقی خواهد ماند.  در مجموع  اجلاس خرداد ٩٦ سران ناتو در بروکسل در صحنه عمل به یکی از نمایشی ترین و تشریفاتی ترین اجلاس های ناتو تبدیل گردید. در این اجلاس فرمایشی صرفا یک سری اقدامات تاکتیکی و معمول از طرف سران شرکت کننده مورد تاکید و تصویب قرار گرفت. آنگونه که از روند مناظرات و حواشی برگزاری و واکنشهای صورت گرفته به اجلاس می توان ادراک نمود این اجلاس را  به نوعی می توان یک اجلاس در جهت "اعاده حیثیت و جایگاه این ائتلاف" قلمداد نمود. بنابراین  محور اصلی اجلاس حاضر عمدتا در مسیر اعاده حیثیت از جایگاه ناتو، مقوله مشارکت جدی اعضای ناتو در تامین هزینه های دفاعی این ائتلاف و در نهایت تایید تقابل جدی جبهه غرب- ناتو روسیه می تواند قلمداد گردد. البته همانطور که مقامات اروپایی مهمی همانند دونالد تاسک هم خاطرنشان نموده اند طرف اروپایی البته در قالب سازو کار ناتو با آمریکا در ارتباط با نوع تعامل با روسیه اختلافاتی هم داشته اند. بنابرین در مجموع این اجلاس را می توان موردی استثنایی در اجلاس های حداقل ١٠ سال اخیر ناتو دانست.