انتخابات بهینه در چهارچوب اسناد فرادستی نظام

اهمیت مراجعه به آرای مردم و برگزاری انتخابات در نظام جمهوری اسلامی ایران، بر ستون‌های قانون اساسی، ارزش‌های اسلامی و آموزه‌های بنیان‌گذار انقلاب اسلامی بنا گردیده است و بنیان مشروعیت‌بخشی، انسجام و وحدت‌آفرینی، کارآمدی، الهام‌بخشی به دیگر کشورهای جهان به عنوان یک هویت سیاسی مستقل که در آن ارزش‌ها و آرمان‌های اسلامی با ارزش‌های دموکراتیک و مردم‌سالارانه پیوندی وثیق یافته، بر نهاد انتخابات استوار شده است. با ابتنا به چنین بنیانی، انتظار این است که نهاد انتخابات بتواند، عاملی مؤثر در ایجاد وفاق در بین نخبگان جهت تدوین و اجرای برنامه‌های کارآمد توسعه و پیشرفت کشور و جلب مشارکت عمومی مردم در اجرایی شدن این برنامه‌ها باشد. تجربه برگزاری انتخابات در ایران پس از انقلاب اسلامی اگر چه تجربه‌ای درخور تحسین و شیرین است، اما گاه به دلیل نتایج و پیامدهای آن از حیث گزینش نمایندگان شایسته و مجرب و متخصص، تدوین قوانین و برنامه‌های کارآمد، منسجم و پایدار، ایجاد اعتماد و تقویت روحیه مشارکت در بین مردم و ایجاد احزاب و تشکل‌های سیاسی قوی و کارآمد، سیمای رضایت‌بخشی را ترسیم نمی‌کند. از این رو ضرورت تجدید و اصلاح ساختار و نهاد انتخابات را در بین مسئولین و صاحب‌نظران مطرح کرده است. در این مقاله سعی می‌شود تا ضمن بررسی وضع موجود و ترسیم وضع مطلوب، الگویی برای بهینه کردن نهاد انتخابات با تکیه بر اسناد فرادستی نظام ارائه شود.